Kocaeli Deplasmanı

-Farklı bir üslup ile kocaeli deplasmanı.-

Öncesinde çıkan söylentiler gibi şeylere hiç giresim yok açıkcası. Biletlerin geleceği belli olmadan, bu otobüsler kalkacaktı zaten. Herşeyin güzel planlandığı bir deplasman yolculuğuna cumartesi günü saat 15 gibi başladık. Yolumuz kısa olduğundan otobüs yaratıcı olaylara pek gebe olmadı. Hatta İzmite gelene kadar, sanki Gebze - Harem minibüs hattında seyahat ediyormuşum gibi bir hissiyata kapılmadım değil. İzmit girişinde polis tarafından durdurulduk ve otobüsten indirilene kadar deplase olduğumuzun farkına varmak çok zor oldu.

İzmit girişinde polis kontrolünde bekletildiğimiz sırada bazı detaylarda dikkatimizi çekmedi değil. Otobüsün kalkmasını beklerken, gri renkli bir araba yanımıza yaklaştı ve boynunda kocaelispor atkılı bir vatandaş içinden çıktı. İndikten sonra, polislere yaklaşıp, "Amiriniz nerede, ben arkadaşları almaya geldim" deyince. Hafif bir tebessüm sardı bünyeleri. Ve bu diyaloğun ardından, gri renkli arabanın peşinden stada kadar gittik. Bu ilgi için, Hodri Meydana ayrı bir teşekkür ederiz.

Stada vardığımızda, girişin yanında bulunan tuvalet penceresi o kadar işimize yaradıki anlatamam. İçeri girdikten sonra pankartları asıp maçı beklemeye başladık.

"Körfez Fener elele hep beraber tribüne" "Teşekkürler Körfez" gibi detaylar haricinde akustiğin olmadığı, davulsuzluğun kendini gösterdiği bir deplasman olacak gibi duruyordu. Lakin, ilk yarı sonuna doğru davul gelip, tribünü kendini getirene kadar. O dakikadan sonra hiç susmayan ve enerjisini güzel kullanan bir tribün vardı. Bu enerji belki sahadaki futbolcularıda etkilemiş olacak ki, 3 dk da 2 güzel gol atıp skoru lehimize getirdik. Tabi bu sırada 10 dk boyunca hiç susmadan ve meşaleler ile birlikte "Aşığım aşığım sana..." diye bağıran tribünün etkisi yadsınamaz.

Skor 2-2 olduktan sonra tribün kendi içinde bir çöküşe girdi. Hatta bazı bazı protesto sesleri bile yükseldi. Ben bile arkadaşlardan sıyrılıp, bir köşede sigaramı yakmaya koyulmuşken, 3. golün gelmesi ile bir anda herkes birbirine girdi. Bu sevinmeyi en son İnönü deplasmanında görmüştüm şahsen.

Maçın sonunda polisin bizi beklettiği sırada ise, tribünde yapılan makaraya uzun süredir denk gelmemiştim. 30 dk boyunca inanılmaz eğlendik. Ve sezon başından beri ilk kez deplasman keyfini galibiyet ile süsleyip döndük. Hea takımdan çok umutlumusun? Maalesef...