21 Mart 2010 Pazar

Uzaklarda diyin!


Hastalığı ve Ölümü duymazlıktan gelmişimdir hep. Bi yakınıma yada tanıdığım birisine olduğunda, kafamda büyütmem onu hep uzaklaştırırım. Bünye kendiliğinden yapar bunu. Hissiyatsız derler bazen. Kendime üzülüyorum işte bu konuda ama takamıyorum.

Tanjeviç için üzüldüm, hani herşeyin üstünde olan anlar vardır. Bu da ondan işte. Bazen tribünde de olur aynısı, herşey güzeldir iyidir ama birgün çok ama çok yanlış birşey yaparsın ve yaptığın insana zarar verirsin işte o zaman tüm yaptıkların geri de kalır. Bu hissiyatta böyle birşey. Daha önceden takımdan gitsin, en azından kendi kariyeri açısından gitsin diyorduk ama artık tek istediğim hayatta kalması. Kalsın tanjeviç gitmesin hiç, zarar da görmesin. Geçmiş olsun inatçı insan, bu sefer hep beraber gidelim Final -Four'a.

Hiç yorum yok: